Michał Bitner syn Mikołaja ur. 25.07.1867 w Wierchoważji w powiecie Wielskim w guberni Wołgodzkiej. Kształcił się w szkole realnej w Wołogdzie, potem w Petersburgu w Instytucie Technologii, Instytucie Leśnym, wreszcie w Instytucie Elektrotechnicznym. Za działalność konspiracyjną wśród młodzieży w 1885 roku więziony w Twierdzy Pietropawłowskiej. Został wysiedlony z pozbawieniem prawa do zamieszkiwania w miastach z wyższymi zakładami naukowymi. Warunki pobytu w więzieniu były bardzo ciężkie. Po latach opisał swoje przeżycia wierszem, a zbiór tych utworów wydał w księgarni Wojnara w Krakowie pod pseudonimem Mieczysława Zadumy pt. "Braciom". Na tytułowej stronicy książki figurowała winieta charakterystyczna dla owych czasów. Wyobrażała białego orła broniącego swego gniazda przed nadlatującym napastnikiem orłem dwugłowym.

 Syn jego Wacław zapamiętał jedną zwrotkę z tej ksiązki

 "Dwa kroki w kwadrat jego klatka

  Ma wysokości łokci dwa

  W żelaznych drzwiach stalowa kratka

  Za którą wiecznie ciemność trwa."

Po zakończeniu śledztwa (dwa lata) otrzymał dwie propozycje, albo osiedlenie dożywotnie na Syberii, albo 25 lat służby w "sałdatach". W 1887 r. powołany do służby czynnej w wojsku. Dowódca pułku wyrobił mu prawo wstąpienia do Wojskowej Szkoły Topograficznej, którą ukończył 6.08.1889 r. zostając podporucznikiem. Od 1890 r. służył w 15 batalionie. W 1892 r. awansowany na porucznika służył w 108 pułku piechoty jako dowódca "kompanii myśliwskiej" następnie był kierownikiem szkoły podoficerskiej. W 1897 r. awansowany na sztabskapitana pełnił do 1901 r. służbę w Sztabie Okręgu Wileńskiego w Wydziale Topograficznym. Pierwszą służbę w wojsku rozpoczął w Rydze, potem przeniesiony do Kowna poznał przyszłą żonę Alinę Zatorską. Po ślubie został przeniesiony do Wilna, gdzie w 1893 r. urodził mu się pierwszy syn Wacław. W 1902 r. awansował na kapitana z przeniesieniem do 107 pułku piechoty, wkrótce znowu powołany do tegoż okręgu prowadził do 1907 r. studia nad armiami niemiecką i austro-węgierską. W tym celu odbył kilka podróży do Niemiec i Austro-Węgier po czym opracował album mundurów tych armii. W 1907r  z powodu ciężkiej choroby przeszedł w stan spoczynku z jednoczesnym awansowaniem na podpułkownika. Około roku 1890 nawiązał kontakt z demokratycznymi oficerami armii rosyjskiej. Została zorganizowana tajna organizacja wojskowa tzw. "komitet szesnastu" przez pewien czas kierowana przez "regimentarza" gen. Kazimierza Puzyrewskiego. Potem w czasie pobytu w Wilnie zbliżył się przez brata Karola, lekarza, znanego działacza niepodległościowego, do Józefa Piłsudskiego, z którym utrzymywał kontakt przez długi czas. Między innymi słynną akcję bojową pod Bezdanami przygotowywano również przy jego udziale. Był już wtedy urzędnikiem Banku Ziemskiego Wileńskiego. Parokrotnie jeździł do Krakowa gdzie spotykał sie z Piłsudskim. Brał bardzo czynny udział w życiu narodowym, społecznym i kulturalnym Litwy. W sierpniu 1914 r. powołany do armii czynnej, został przydzielony do okręgu wojskowego wileńskiego, potem dyneburskiego, a od sierpnia 1915 do Sztabu VI Armii w Petersburgu. 27.02.1917 r. awansowany na pułkownika, został dowódcą pułku jegrów lejbgwardii, lecz wkrótce pod pozorem słabego zdrowia uzyskał 30.03.1917 r. dymisję. Jednocześnie poświęcił się całkowicie pracy w powstałym wtedy w Rosji Związku Wojskowych Polaków, którego był współzałożycielem, członkiem Zarządu Związku i przewodniczącym Komisji Wojskowo-Statystycznej; organizował z żołnierzy Polaków tzw. bataliony etapowe. W czerwcu 1917 r. był delegatem Związku Piotrogrodzkiego na Powszechny Zjazd Polaków Wojskowych w Piotrogrodzie, który wybrał brygadiera Piłsudskiego na członka honorowego Związku. W czerwcu 1917 r. powrócił do Wilna. W 1917r po zajęciu Wilna przez wojsko polskie złożył podanie o przyjęcie do wojska, a na razie wstąpił do służby administracyjnej w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich i przez pewien czas był inspektorem skarbowym powiatu wołkowyskiego, potem okręgowym brzeskim. Przyjęty 09.07.1919 r. do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika, objął 18.10.1919 r. stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Generalnego w Grodnie; w 1920 r. odznaczył się przy ewakuacji Grodna. Od grudnia 1920 r. był dowódcą ekspozytury Dowództwa Okręgu Generalnego w Białymstoku, a od kwietnia 1921 r. zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego; tamże 11.06.1921r powołany do Oficerskiego Trybunału Orzekającego, był jego członkiem do 1924 r., kiedy przeszedł z jednoczesnym awansem na generała brygady w stanie spoczynku. Od 1925 r. do 1928 r. był członkiem zarządu fabryki amunicji "Granat". Osiadł następnie w Brańszczyku i tam zmarł 16.09.1935 r.; pochowany został na cmenarzu powązkowskim w Warszawie.

-- 

Lisowski Paweł