Red. Tomasz Dudziński

Adam Łempicki

(1907-1991) Absolwent grajewskiego gimnazjum i działacz harcerski w okresie II RP.

Urodził się 11 sierpnia 1907 r. w Konieckach jako syn Anny. Był uczniem grajewskiego Gimnazjum, w którym to w 1927 zdał maturę (wg niektórych dopiero w 1930). W latach 1922 – 1928 był członkiem I GDH im. J. H. Dąbrowskiego. Brał udział w licznych kursach, obozach i zlotach.

W latach 1931-33 ukończył kurs Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie pod Ostrowią Mazowiecką i został mianowany podporucznikiem służby stałej, otrzymując przydział do 33 Pułku Strzelców Kurpiowskich w Łomży.

W 1939 r. brał udział w walkach z Niemcami w składzie tego pułku jako dowódca 5-ej kompanii w stopniu porucznika. Od 13 IX do 2 X prowadził walki partyzanckie w rej. czerwonego Boru. Po zajęciu Łomży przez wojska radzieckie rozwiązał oddział i rozpoczął pracę konspiracyjną w Służbie Zwycięstwa Polski. W styczniu 1940 r. otrzymał rozkaz przejścia na Węgry i udania się do Francji. jednak podczas przekraczania Prutu został aresztowany przez radziecką straż graniczną, wywieziony w głąb ZSRR i osadzony w obozie na Uralu. Zwolniony z obozu w sierpniu 1941 r. w październiku wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR.

Z armią tą przewędrował z Tockoje przez południowe obszary Uzbekistanu, Irak, Syrię, Egipt, a następnie przez Morze Śródziemne do Włoch. We Włoszech, od kwietnia 1944 r., rozpoczął walkę z Niemcami w składzie l0 Lwowskiego Batalionu Strzelców jako dowódca, 4 Kompanii w stopniu kapitana. Batalion ten należał do 5 Kresowej Dywizji Piechoty dowodzonej przez gen. N. Sulika. Brał udział w walkach o Monte Cassino, w których wielkim sukcesem jego kompanii było zdobycie "Widma" - północno-zachodniej części niemieckich pozycji obronnych. Uczestniczył też w walkach pod Ankoną i Villanova. Ranny w trakcie przygotowań do zajęcia Bolonii Leczony był w szpitalach w Cassamassima i Neapolu, skąd przetransportowany został do Edynburga w Szkocji. Po zakończeniu Leczenia w tamtejszym szpitalu powołany został, 18 sierpnia 1945 r., na kurs Wyższej Szkoły Wojennej w Cupar Fefe w Szkocji.

2 czerwca 1947 r. powrócił do Polski i osiedlił się w Piszu na Mazurach, gdzie otrzymał posadę nauczyciela języka angielskiego. Po przejściu na emeryturę w 1975 r. podjął się pracy społecznej. Był przez długi czas przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego w Olsztynie, pracował w wojewódzkich zarządach Ligi Ochrony Przyrody i Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1988 r. awansowany został na podpułkownika. Zmarł 26 stycznia 1991 r.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Monte Cassino, Italy Star, Military Cros i innymi.

Za (http://www.grajewiak.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=464&Itemid=56)